Celiakia - przyczyny i leczenie
Zwiększony poziom rtęci u pacjentów z celiakią
Niniejsze badanie wykazało wzrost poziomu rtęci (Hg) u pacjentów dotkniętych celiakią. To odkrycie, przedstawione tutaj po raz pierwszy, zasługuje na kilka komentarzy i uwag.
Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób autoimmunologicznych częstość występowania celiakii wzrasta w ostatnim dziesięcioleciu. W przeszłości celiakię uznano za rzadkie zaburzenie dzieciństwa, charakteryzujące się zespołem złego wchłaniania i niedoborem wzrostu, obecnie jest to najczęstsza autoimmunologiczna przewlekła enteropatia (1: 100) w krajach zachodnich, którą można zdiagnozować w każdym wieku.
Patrząc na te dane, nagromadzenie rtęci (Hg) może być również spowodowane genetyczną predyspozycją osób z celiakią do jej utrzymania (patrz także niskie poziomy Hg w moczu). W naszym badaniu przeanalizowaliśmy poziomy krwi pełnej i moczu, uważane za wiarygodny marker ekspozycji na rtęć, jednak wybór ten może mieć pewne implikacje. Gdy ekspozycja trwa nadal, poziomy rtęci w tkankach u ludzi są zwiększone, głównie w mózgu (przysadce i korze mózgowej), ośrodkowym układzie nerwowym, tarczycy i nerkach.
Stąd stężenia rtęci we krwi i moczu mogą nie odzwierciedlać zatrzymywania Hg w organizmie. Innymi słowy, istnieje możliwość, że pomiary rtęci we krwi i moczu nie odzwierciedlają w pełni rzeczywistej zawartości rtęci w ciele.
Innym ograniczeniem badania, oprócz ograniczonej liczby pacjentów, jest to, że stężenie rtęci we krwi i w moczu nie zawsze koreluje się ze szkodliwym działaniem u ludzi. W rzeczywistości na odpowiedź na rtęć mają wpływ różne czynniki indukujące początek zmiany immunologicznej lub neurologicznej. Czynniki te są w dużej mierze nieznane, ale podłoże genetyczne jest mocno podejrzane: osoby z predyspozycją do akumulacji rtęci w określonych komórkach lub tkankach mogą być bardziej podatne na określone efekty toksyczne .
Podsumowując, nasze badanie pokazuje zmianę zawartości rtęci w celiakii, gdy stosuje się schemat bezglutenowy. Wynik ten może być spowodowany zmienioną reakcją na ekspozycję na rtęć, z tendencją do jej gromadzenia. Potrzebne są dalsze badania, aby wyjaśnić, czy tło genetyczne celiakii może generować "wrażliwość" na efekt prozapalny rtęci i zainspirować nowe zasady nadzoru nad zawartością rtęci w żywności.
źródło: