Co zawiera w sobie woda z plastikowych butelek
Jeśli jeszcze nie wiesz, co zawiera woda z plastikowych butelek, to bądź czujny - efekty uboczne mogą pojawić się nagle.
1. Trójtlenek antymonu
Butelki PET są polimerami, stąd podczas ich polimeryzacji używa się różnych związków przyśpieszających bądź katalizujących reakcję. Rozpowszechnienie tego katalizatora w produkcji butelek PET szacuje się na 95% wszystkich dostępnych na rynku opakowań.
Trójtlenek antymonu - jest użytecznym katalizatorem w produkcji politereftalanu etylenu (PET), jest także środkiem zmętniającym używanym do produkcji szkła i ceramiki.
Dla porównania tlenek antymonu w skorupie ziemskiej zawarty jest w ilości około 0,4 mg/kg, a co za tym idzie wody naturalne głębinowe czy podskórne zawierają około 3 ng/l trójtlenku antymonu.
Natomiast stężenie tego związku w butelkach PET wynosi już 210 – 320 mg/kg i to niesie ze sobą konsekwencje jego stężenia w wodzie w butelkach PET które przeciętnie wynosi 110-170 ng/l trójtlenku antymonu.
Przypuszcza się, że jest to związek rakotwórczy, jednak liczba badań wykonanych na zwierzętach była bardzo mała aby wyciągnąć jednoznaczne wnioski.
2. Formaldehyd
Woda butelkowana może być "dezynfekowana" wyłącznie za pomocą ozonu. Cząstki organiczne zawarte w wodzie mineralnej w połączeniu z ozonem tworzą miedzy innymi formaldehyd.
Niedawne badania wykazały dodatnią korelację pomiędzy ekspozycją na formaldehyd i rozwojem białaczki, w szczególności białaczki szpikowej.
Badania nad interakcjami pomiędzy formaldehydem a białkami na poziomie molekularnym zostały zrelacjonowane na temat wpływu białka nośnikowego organizmu, czyli albuminy surowicy. Wiązanie formaldehydu rozluźnia strukturę szkieletu albuminy i ekspozycję aminokwasów pierścienia aromatycznego w wewnętrznym regionie hydrofobowym. Objawy mogą wpływać na świadomość osobistą, powodując zmęczenie.
Wykazano także, że spożywanie formaldehydu powoduje stres oksydacyjny i stany zapalne u zwierząt.
3. Bisfenol A
Woda mineralna bądź źródlana wydaje się być najzdrowszą wodą która można pozyskać do picia. Omawianie tematu związanego z "czystością" wód butelkowanych rozpocznijmy od omówienia związku który jest częścią składowa plastikowych butelek i może zanieczyszczać znajdującą się w środku wodę.
Bisfenol A - to związek chemiczny wykorzystywany do produkcji plastików, nadający im większej plastyczności i wytrzymałości na urazy mechaniczne. Jest wykorzystywany do produkcji spożywczych opakowań plastikowych w tym głównie butelek.
Problemem związanym z bisfenolem jest jego podobieństwo strukturalne do żeńskiego hormonu płciowego - estrogenu. Toteż wywołuje on negatywny efekt zdrowotny poprzez zaburzanie gospodarki hormonalnej organizmu. Kolejnym problemem jest fakt, iż jest definiowany jako ksenobiotyk, co oznacza, iż blokuje on receptory hormonalne, co z kolei zaburza komunikację i kontrolę organów wewnętrznych kontrolowanych przez ludzkie hormony.
Z tego też powodu Bisfenol A jest łączony przez wiele badań z zaburzeniami płodności, chorobami serca, chorobami krążenia, cukrzycą, otyłością oraz zaburzeniami metabolicznymi.
Od 2005 r. 94 ze 115 ocenianych przez naukowców badań potwierdziło toksyczność Bisfenolu A. Na przykład, jedno z badań wykazało, że kobiety z częstymi poronieniami mają około trzykrotnie wyższy poziom Bisfenolu A we krwi niż kobiety które nie miały w swojej histroi poronień. Jednak amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków utrzymuje, że stosowanie Bisfenolu A w produktach zawierających żywność jest bezpieczne, a Amerykański Instytut Zdrowia oświadczył, że Bisfenol A stanowi "nieistotny problem" dotyczący wpływu na płodność u dorosłych.
Uwaga na temperaturę - temperatura wzmaga wydzielanie Bisfenolu A. Im wyższa temperatura tym więcej tego związku przedostanie się do wody. Toteż pod żadnym pozorem nie należy używać plastikowych butelek zawierających tą toksynę do przygotowywania pokarmu dla dzieci niemowląt. Należy za każdym razem sprawdzać oznaczenie butelki plastikowej i wystrzegać się oznakowań zawierających oznaczenia 7 oraz 3 gdyż do ich produkcji został wykorzystany Bisfenol A.
Skąd biorą się rozbieżności i kontrowersje
Bisfenol A nie zachowuje się jak typowa toksyna. Podczas gdy inne toksyny oznaczone jako toksyczne mają wyraźny wpływ bezpośredni (narażenie na działanie azbestu prowadzi do raka, zatrucie ołowiem powoduje zmniejszenie zdolności umysłowej), Bisfenol A "jest podstępny". Zamiast szkodzić całemu organizmowi, toksyna ta jest zaburza gospodarkę hormonalne ale co najgorsze, naśladuje nasze naturalne hormony - w tym przypadku estrogeny.
Estrogeny a zatem i Bisfenol A który naśladuje jego działanie - może zmienić zachowanie ponad 200 genów, które kontrolują wzrost i naprawę niemal każdego narządu i tkanki w ciele. Między innymi estrogen wpływa na rozwój płodu, strukturę komórek i początek ich dojrzewania.
Co oznacza, że Bisfenol A aktywuje geny
Aktywowanie genów z powodu podobieństwa Bisfenolu A do estrogenu, to zarządzanie różnymi funkcjami organizmu ale w sposób niekontrolowany. O ile estrogeny to zawsze odpowiedź celowa organizmu w celu wywołania przez ekspresję genów określonego działania, o tyle Bisfenol A to tylko przypadkowa podaż w pokarmie, toteż uwalnianie działania genów i kontrolowanych przez nie funkcji jest przypadkowe.
Małe dawki szkodliwe dla dzieci
Badania pokazują, że dawki Bisfenolu A od 2 do 20 mikrogramów na kilogram masy ciała zmieniają układ rozrodczy samców myszy. Niemowlęta karmione pokarmem z podgrzanej butelki mogą spożywać tę ilość w ciągu jednego dnia. Podczas gdy niektóre wczesne badania toksyczności przeprowadzone na Bisfenolu A określały, że wysokie dawki są tego związku są bezpieczne, ważne jest, aby pamiętać, że Bisfenol A nie zachowuje się jak przeciętna toksyna.
Podsumowanie
W zależności od tego komu uwierzysz Bisfenol A prawie na pewno znajduje się w Twoim organizmie. Badanie z 2004 r. przeprowadzone przez amerykańskie Centrum zapobiegania i Kontroli Chorób wykryło Bisfenol A u prawie 93 procent Amerykanów.
4. Perfluorowane związki węgla
Stosowane w produkcji butelek PET z powodu ich hydrofobowych właściwości, co oznacza, iż butelka jest chroniona przed chemicznym kontaktem i reakcją wodą w niej zawartą.
Do głównych przedstawicieli tej grupy możemy zaliczyć: kwas perfluorooktanowy, kwas perfluorononanowy, kwas perfluorobutanosulfonowy oraz perfluorooctanosulfonamid. Dane z badań na zwierzętach z wykorzystaniem powyższych wskazują, że mogą one powodować kilka rodzajów nowotworów i śmierć noworodków a także mogą mieć toksyczne działanie na układ odpornościowy, wątrobę i układ hormonalny.